Skip to main content

Sumakay Ako Ng Bangka

Habang hinahati ng bangka ang dagat, akin namang hinahaplos ito.

Inihehele ang dampi ng kamay sa pisngi ng dagat.

Ang iyak ng dagat ay hindi maalat.

Ito'y lasang pilak, tila'y nagdurugo.

At kung hihinto ako, hindi hihinto ang paglagas ng mga sanga,

Ang pagkupas nitong bangka,

At ang mga hininga.

Bago pa man tuluyang mabiyak ang dagat,

Nais ko sanang ipadama ang aking palad,

Ang pag-ibig na naningas sa buwan,

Ang pangako sa sobre na sinara ng panis kong laway at hininga.

Nais ko sanang ipadama ang galit ng aking pag-ibig,

At ang puwang sa pusong hinukay at pupunan mo.

Ikamamatay ko ang espasyo sa puso kung 'di pupunan ng mga pagod na alaala

At ang pagbanggit ng 'yong dalawang katagang pangalan na lamang ang aking pahinga.

Labels:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Dilim

Noong ang mga bituin ay aliptaptap pa lamang sa paligid ng buwan Buwang labis ang siyang pagkukubli sa liwanag Liwanag sa aking mata'y humalik, bumulong, nais magpaliwanag Magpaliwanag kung bakit mayroong maitim na ulap Ulap na kinain ang buwan at mga tala Talang wala na sa paningin ng namumunti kong mga mata Mata ng anghel na naimulat sa dilim Dilim, dilim, sa dilim. Itim, hindi puti, at sa mataimtim na gabi sa bibig ko'y namumutawi Ang sikip, ang init, walang hangin, puro pasakit Hagikhik ng mga daga, palaka, tubig sa estero, at ilan pang hindi maibanggit Itim, hindi puti, at sa plastik na nakabalot sa munti kong katawang ikinamuhi Nagpakasarap ka sa gabi ni di man lang inisip ang mangyayari Isang gabi ng kasiyahan, siyam na buwang pighati Ako'y punla ng inyong walang katapusang pagmamahalan, ngunit bakit ako'y nakaukit Bilang pasakit, pasakit, pasakit. Dugo't laman mo ako, pero basura ang turing mo Basura na sa paglipas ng taon ay kukupas, pag...
Post a Comment
Read more