Walang Natira Kundi Ako

Malamig, ang hangin ay parang yelo kung dumampi sa mapuputi kong balat

Nilalamok, pulang-pulang kagat, sa kumot, ako ay sadyang salat,
Pinikit, hinihiling na hindi na muli maimulat,
Ang katahimikan, sa kabilang mundo na lamang ba makikita?

Ka-boom! Ka-boom! Sabog rito, baril doon, sa usok hindi na makita
Hindi na makita kung sino ang mga nasalanta
Gumapang, isang oras akong gumapang
Sa ibabaw ko ang mga balang nagsisiliparan
Mga sundalong panay ang bagsak
Kasabay ng pagtulo ng aking iyak.

Gumapang, isang oras kong hinanap ang aking mga anak
Manipis, naglaho na ang 'di matirikang usok
Ang hindi makitang nasalanta ay nagkalasog-lasog na
Mga anak ko, asawa ko, ina't amang niluto nitong usok
Mga walang hiya, bakit nila ito nagawa?

Kung gusto ninyo ang aming bukirin, kunin ninyo.
Kung gusto ninyo ang isang daang pera namin, kunin ninyo.
Kung gusto ninyo ng mga tagpi-tagpi naming damit, kunin ninyo.
Kung gusto ninyo ng mga alaga naming hayop, hayop kayo, kunin ninyo.

Huwag lang ninyo patayin ang mga anak ko.
Huwag lang ninyong tapunan ng granada ang bahay ko.
Huwag lang ninyong barilin ang mga mahal ko.
Sila ang buhay ko.
Tumigil na po kayo!

Mainit, ang sunog ay parang impyerno kung tuyuin ang luha ko.
Nakadapa, sugat-sugat ang binti't braso ko.
Sa pamilya ko, walang natira kundi ako.
Kundi ako, kundi ako, kundi ako.
Aanhin ko na ang buhay ko?
Walang natira kundi ako.

Ka-boom!
Ka-boom!
Walang natira kundi ako.